در سالهای اخیر روشهای دسته بندی ژنتیکی سویه های توکسو پلاسما گونده ای بطور گسترده ای انجام شده است. از نقطه نظر تکنیکی، روشهای کاربردی زیادی برای مطالعه ژنتیکی روی لوکوسهای تک- کپی (Single-copy) همچون PCR-RFLP, RFLP ، تعیین توالی RAPD-PCR, (Sequencing) و آنالیز ایزوآنزیمی بکار گرفته شده است. ما در این تحقیق کلونینگ و تعیین توالی ژن کد کننده آنتی ژن اصلی سطحی (P30 یا SAG1) توکسو پلاسما گونده ای را بررسی نمودیم. SAG1 آنتی ژن ایمنودو مینانت تاکی زوئیت های توکسو پلاسما گونده ای است و به عنوان اصلی ترین مولکول در تهیه واکسن های نو ترکیب و واکسن های DNA علیه بیماری توکسو پلاسموزیس می باشد. در این تحقیق، ابتدا DNA ژنومی توکسو پلاسما گونده ای استخراج گردید و به عنوان الگو برای PCR ژن SAG1 استفاده شد. سپس محصول PCR درون پلاسمید pTZ57R.T کلون شد و پلاسمید نو ترکیب حاوی ژن pT-SAG1) SAG1) از باکتریهای ترانسفورم شده استخراج و ژن SAG1 کلون شده در پلاسمید pT -SAG1 تعیین توالی شد. نتایج نشان داد که ژن P30 اینترون ندارد و می تواند از DNA ژنومی مرحله تاکی زوئیت جدا شود. همچنین نتایج نشان داد که ژن SAG1 در پلاسمید pTZ57R.T کلون شده است و پلاسمید نو ترکیب تولید شده است و باکتری E.coli سویه TG1 بهترین میزبان برای ترانسفورماسیون پلاسمید pT-SAG1 جدا شده از سویه با حدت توکسوپلاسما گونده ای (معروف به RH)، شباهت صد در صدی با سویه P-Br، سویه P و سویه C دارد و با سویه RH و سویه ZS1 شباهت 98 درصدی دارد.

توکسو پلاسما گوندی دارای آنتی ژنهای ایمنوژنیک متعددی است. مهمترین آنتی ژنهای توکسوپلاسما آنتی ژنهای سوماتیک و دفعی- ترشحی می باشند. پروتئین های راپتری به عنوان آنتی ژن دفعی- ترشحی شناخته می شوند. این آنتی ژنها برای ساخت واکسن بر علیه توکسوپلاسموزیس کاندیدا هستند. هدف اصلی این مطالعه کلون گردن ژن ROP1 توکسو پلاسما گوندی (RH) در وکتور کلونینگ مناسب به منظور آنالیز ژن و استفاده از آن برای مطالعات بعدی تولید پروتئین بود.تاکی زوئیت های سویه RH توکسوپلاسما گوندی از مایع صفاقی موشهای آلوده به انگل جمع آوری شد. DNA ژنومی به روش فنل- کلروفرم استخراج گردید. قطعه ROP1 با پرایمرهای اختصاصی تکثیر شد. محصول PCR خالص شده بین سایتهای EcoR1 و BamH1 وکتور pTZ57R/T قرار گرفت و در سویه TG1 اشریشیاکلی ترانسفرم گردید و توسط IPTG و X-Gal غربالگری شد. پلاسمید طراحی شده استخراج گردید و بعد از الکتروفورز با اشعه UV مشاهده گردید. قطعه تکثیر شده با موفقیت در وکتور pTZ57R/T کلون شد. صحیح قرارگرفتن قطعه ROP1 در پلاسمید طراحی شده توسط آنزیم های برش دهنده و sequencing بررسی گردید. بعد از برش، قطعه ای حدود 760 bp از پلاسمید جداشد که بعد از الکتروفورز بر روی ژل آگاروز مشاهده گردید. توالی ژن تکثیر یافته نشان دهنده هومولوژی بیش از %96 با ژن مورد نظر در GenBank بود.

توکسوپلاسموزیس یک عفونت شایع بین انسان و بسیاری از گونه های حیوانات خونگرم در جهان است. پروتئینHSP 70  سیتوپلاسمی انگل نقش مهمی درویرولانت توکسوپلاسما گوندی دارد. در این مطالعه ژن HSP 70 با روش PCR از DNA تاکی زوئیت سویهRH  با پرایمر اختصاصی و جایگاه آنزیمیXba1  و Xho1 تکثیر شد. پس از تایید  PCRبا مشاهده باند 2004 bp روی ژل آگاروز قطعه DNA استخراج و در وکتورT/pTZ57R  کلون شد. سپس DNA با موفقیت در پلاسمید بیانی یو کاریوتی pcDNA3 که قادر به بیان ژن پروتئین شوک حرارتی 70 کیلو دالتونی است کلون گردید توالی ژن به دست آمده 100% با توالی ژن هدف به شماره U82281 در بانک ژن تطابق دارد.

مقدمه: توکسوپلاسما گوندی یک انگل بیماریزای منتقله از راه غذا است که از طریق مصرف گوشت و عمدتا" گوشت گوسفند و خوک آلوده- بوسیله اوسیست های دفع شده در مدفوع گربه، انسان را آلوده می سازد. آلودگی در انسان می تواند باعث ناهنجاریهای جنینی شدید،گرفتاریهای چشم ویا آنسفالیت گردد. ابتلا به توکسوپلاسموزیس در دوران حاملگی خصوصا در دام اغلب منجر به سقط و لطمات اقتصادی قابل ملاحظه ای خواهد شد.هدف از این مطالعه بررسی این نکته است که آیا ایمونیزاسیون بوسیله آنتی ژنهای سطحی توکسوپلاسما گوندی می تواند باعث محافظت موش در برابر عفونت با این انگل شود؟مواد و روش ها: جهت انجام برنامه ایمن سازی از سویه بسیار بیماریزای RH در مطالعه استفاده شد. آنتی ژنهای سطحی تاکی زوئیت ها که در محیط کشت تکثیر یافته بودند با استفاده از MEGA-10- یک دترجنت غیر یونیک - جدا شدند.گروههای 17تایی موشهای نر به دو صورت داخل صفاقی و زیر جلدی به فواصل ده روز،دو بار این آنتی ژن را دریافت کردند. 21 روز پس از دریافت آخرین دوز ، نمونه خون نیمی از موشها جهت انجام آزمایش IFAT گرفته شد و باقیمانده موشها تعداد 2000 تاکی زوئیت زنده و فعال سوش کشنده RH را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند.یافته ها: نتایج حاکی از افزایش تیتر آنتی بادی بعد از برنامه ایمونیزاسیون بود(05/0>p).نتایج بقای موشها پس از انجام آزمایشات (challenge) نیز نشان دهنده اختلاف معنی دار بین گروههای آزمایش (ID،IP) با گروه شاهد بود (05/0>p). بحث و نتیجه گیری: ادجوانت ها نقش مهمی را در برنامه های ایمن سازی ایفا می کنند.در هر صورت استفاده از ادجوانت های مناسب از قبیل ISCOM مجموعه های محرک سیستم ایمنی (Immune Stimulating Complexes) و پروتئین های سطحی تاکی زوئیت توکسوپلاسما گوندی از قبیل P30 برای تحریک بهتر پاسخهای ایمنی سلولار و طبیعی پیشنهاد می گردد.

توکسوپلاسموز یکی از عفونتهای پروتوزوئری شایع در سراسر دنیاست که بواسطه انتقال آن از طریق جفت و ایجاد عفونت جنین بویژه در زنان حامله از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو 365 زن باردار (24-28 هفته حاملگی) مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی سطح شهر بوشهر، با اندازه گیری IgG و IgM ضدتوکسوپلاسماگوندی بطریق ELISA مورد بررسی سرواپیدمیولوژیک قرار گرفتند. از این تعداد 138 نفر (%37.8) واجد IgG و 21 نفر (%5.7) از آنها دارای IgM در سرم خود بودند. با توجه به این مطالعه، درصد بالایی از زنان در سنین باروری نسبت به این انگل فاقد مصونیت لازم بوده و لذا مستعد عفونت اولیه نسبت به توکسوپلاسما می باشند.

توکسوپلاسموز، عفونت تک یاخته ای است که منجر به ایجاد سقط جنین در حیوانات خون گرم و از جمله در گوسفند می شود. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع عفونت ناشی از توکسوپلاسما گوندئی در گوسفندان مناطقی از استان اصفهان بود. به این منظور، تعداد 320 نمونه سرمی از جمعیت مذکور تهیه و از نظر وجود پادتن های IGg مربوط به این تک یاخته با روش الایزای غیرمستقیم مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی نشان داد 73 مورد از 320 سرم مورد بررسی (22.81 درصد) دارای تیتر سرمی قابل اندازه گیری ضد توکسوپلاسما گوندئی بودند. نمونه های مورد بررسی، بر حسب سن گوسفندان، به پنج گروه طبقه بندی شدند: یک تا 1.5 سال، از 1.5 تا 2.5 سال، از 2.5 تا 3.5 سال، از 3.5 تا 4.5 سال و پیرتر از 4.5 سال. شیوع سرمی ضد تک یاخته مذکور در این نمونه ها بررسی شد و نتایج بررسی به ترتیب نشان دهنده شیوع 16.66، 19.48، 22.07، 25.77 و 25.49 درصد در گروه های مذکور بود. بررسی آماری نشان دهنده ی وجود ارتباط آماری معنی داری بین افزایش سن و افزایش یا کاهش موارد مثبت عفونت نبود (P>0.05). نتایج بررسی نشان می دهد علاوه بر شیوع نسبتا بالای عفونت و امکان ایجاد سقط جنین در جمعیت گوسفندان، امکان انتقال بیماری به انسان از طریق مصرف گوشت و فراورده های گوشتی عمل آوری شده با حرارت ناکافی نیز وجود دارد.

در این بررسی، 28 قلاده گربه سالم، با سن 1.5 تا 2 ماه و از هر دو جنس انتخاب شده و به 4 گروه 7 تایی تقسیم بندی شدند. در گروه اول تمام 7 گربه (100 درصد)، که مغز موش آلوده به توکسو پلاسما گوندی آنها خورانده شده بود، تقریبا 1 هفته بعد از ایجاد آلودگی شروع به دفع اووسیست کردند و برای 7 تا 8 روز نیز طول کشید. در گروه دوم، تمام 7 گربه، که مغز موش آلوده در روز اول و کلیندامایسین با دز 20 کیلوگرم/ میلی گرم از روز -3 تا +21 بعد از عفونت به آنها خورانده شده بود هیچکدام اووسیست دفع نکردند (دارو 100 درصد موثر بوده است). در گروه سوم، که مشابه گروه 2 با کلیندامایسین 10 کیلوگرم/ میلی گرم تغذیه شده بودند، 2 تا از 7 گربه مربوط به این گروه، از روز 11 تا 18 بعد از عفونت شروع به دفع اووسیست کردند (دارو 71.4 درصد موثر بوده است و زمان دفع هم طولانی تر شده است). گربه های گروه 4 نیز که با موننزین 0.02 درصد به همراه غذای گربه ها تغذیه شده بودند (مشابه گروه 2 و 3)، تا پایان روز سی ام هیچ اووسیستی دفع نکردند. در این مطالعه 60 موش سوری سالم با برادی زوئیت های توکسو پلاسما گوندی (سویه تهران) و به شکل داخل صفاقی آلوده شده بودند. موش ها 30 روز بعد از تلقیح کشته شده و مغز هموژنیزه شده آنها در نرمال سالین به گربه ها خورانده شده بود. نتایج بدست آمده نشان داد که کلیندامایسین 20 کیلوگرم/ میلی گرم و موننزین 0.02 درصد دارای اثر مهاری 100 درصد بر روی دفع اووسیست می باشند و اثرات کلیندامایسین وابسته به دوز است و با کاهش دز دارو از 20 به 10 کیلوگرم/ میلی گرم، 2 تا از 7 گربه (28.6 درصد) مربوط به گروه 3، بعد از روز یازدهم آلودگی شروع به دفع اووسیست کردند.

زمینه و هدف: نایسریا گونوره آ و توکسوپلاسما گوندی از عوامل واژینوز به صورت نادر و کم می باشند که از طریق تماس جنسی ممکن است انتقال یابند. هدف از انجام این مطالعه شناسایی مولکولی نایسریا گونوره آ و توکسو پلاسما گوندی با استقاده از روش مولتی پلکس پی سی آر می باشد. مواد و روش: دراین مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 60 بیمار زن نابارور مبتلا به عفونت علامتدار واژن مراجعه کننده به بیمارستان پیامبراعظم کرمان انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه جمعیت شناختی، 60 نمونه سواب از بیماران مبتلا به عفونت واژینال با استفاده از سواب استریل جمع آوری شد. استخراج DNA با استفاده از دستورالعمل شرکت سازنده کیت سیناکلون انجام شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز بصورت مولتی پلکس (M-PCR) بر اساس پرایمرهای اختصاصی برای نایسریاگنوره آ و توکسوپلاسما انجام شد. یافته ها: نتایج PCR، فراوانی عفونت با نایسریاگنوره و توکسوپلاسما گوندی را به ترتیب 6/6% و 10% نشان داد. عفونت همزمان با نایسریاگنوره آ و توکسوپلاسما گوندی در هیچ یک از نمونه های مورد بررسی تشخیص داده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش مولتی پلکس PCR برای تشخیص نایسریا گنوره آ و توکسوپلاسما در عفونت واژن مناسب بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت واژن با عوامل اتیولوژیک نایسریا گنوره آ و توکسوپلاسما گوندی در تهران پایین بود.

سابقه و هدف: توکسوپلاسما گوندیی یک انگل داخل سلولی اجباری است که تعداد وسیعی از سلول های هسته دار مختلف را در میزبانان واسط خود آلوده می کند. تاکی زوییت های توکسوپلاسما گوندئی قادر هستند در ماکروفاژهای موش تکثیر نمایند. القا تولید نیتریک اکساید در ماکروفاژها یکی از مهم ترین مکانیسم های دفاعی علیه عفونت های داخل سلولی در موش ها است. ویتامین D3 همان طور که قبلا هم ثابت شده، اثر مفیدی در درمان بعضی از بیماری ها دارد و تولید نیتریک اکساید را افزایش می دهد.مواد و روش ها: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مصرف ویتامین D3 به مقدار 1000 میکروگرم به صورت تزریق داخل صفاقی به موش Balb/C در زمان های متفاوت، سپس آلوده سازی موش ها با تاکی زوییت های توکسوپلاسما گوندیی و نهایتا بررسی تکثیر تاکی زوییت های توکسوپلاسما گوندیی در ماکروفاژهای آلوده جداسازی شده از این موش ها و نیز بررسی نیتریک اکساید تولید شده توسط این ماکروفاژها در شرایط آزمایشگاهی است.یافته ها: نتایج به دست آمده مشخص نمود که تزریق یک بار ویتامینD3  به مقدار 1000 میکروگرم به موش ها و سپس اضافه کردن 100واحد اینترفرون گاما به محیط کشت ماکروفاژها بیش ترین تاثیر را در کاهش تاکی زوییت های توکسوپلاسما داشته است و اختلاف به دست آمده در مقایسه با گروه شاهد معنی دار بود (0.05>P). نیتریک اکساید اندازه گیری شده دراین گروه نیز بیش ترین مقدار را داشته و در مقایسه با گروه شاهد دارای اختلاف معنی دار بود (0.05>P).استنتاج: به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف یکبار ویتامین D3 به میزان1000 میکروگرم برای افزایش قدرت انگل کشی ماکروفاژها و هم چنین افزایش تولید نیتریک اکساید کاملا موثر بوده و اگر با اینترفرون گاما همراه شود، این اثر قوی تر خواهد بود.